W okolicach roku 2000 mój Tata przywiózł stertę zdjęć wklejonych na kartonowe passe-partout. Dostał je od pewnej Pani w Spółdzielczym Domu Kultury w Nowym Targu, z uwagą, że oni to wyrzucą, więc może z tym zrobić co chce. Pani dodała, że zdjęć było ponad 200, niestety od lat 80 zachowało się tylko te 81. Prowadziłem już wtedy stronę naszej wioski, więc kiedy dostałem te zdjęcia, postanowiłem zrobić obok strony współczesnych Maniów, stronę starej wioski. Z moimi opisami tego, co zapamiętałem.

Końcem roku uporałem się ze skanowaniem i galeria ruszyła. Z czasem udało się nawet te oryginalne zdjęcia wystawić w remizie na widok publiczny, aby każdy, kto tylko chce, mógł powspominać. A przy okazji powstało kilka nowych opisów do zdjęć.

Kiedy Pan Andrzej Niemiec zaczął składać do druku wydanie II swojej książki “Maniowy wczoraj i dziś”, kilka zdjęć trafiło do tego dzieła. Przy okazji otrzymałem od Niego kolejne fotografie i namiar na córkę wieloletniego kierownika starej szkoły, Władysława Giełdczyńskiego. Od Pani Aleksandry otrzymałem pokaźną kolekcję czarno-białych klisz ze zdjęciami wykonanymi przez Jej Ojca. Okazało się, że to prawie 400 klatek.

Klisze to już nie było proste zadanie. Pierwsza wersja skanów powstała na skanerze w zaprzyjaźnionym zakładzie fotograficznym, ale to jeszcze nie było to. Z czasem, kiedy rewolucja cyfrowa postępowała, udało mi się u tego samego kolegi, zdigitalizować zdjęcia przy pomocy lustrzanki cyfrowej. Miałem cyfrowe negatywy, o dość dużej głębi. No i rozmiar także był większy. Wersja na tej stronie to moje trzecie podejście. Tym razem aparat cyfrowy o rozdzielczości 24mp i dobry obiektyw do makrofotografii. Marzeniem jest zebrać pieniądze i poskanować te negatywy na skanerze bębnowym. Koszt to kilkanaście tysięcy. Jakość nieporównywalna do żadnej innej metody. Zdjęcia te stały się powodem do zmiany strony z prostej galerii na taką z możliwością pobierania i komentowania. Jej następczynią jest ten serwis.

Przed 6 laty kolejna kolekcja trafiła w moje ręce. Pan Stanisław Sukiennik skontaktował mnie z panem Bohdanem Sewerynem z Poronina, który w latach 70 chodził z aparatem po Maniowach. Przybyło mi kolejne kilkadziesiąt zdjęć. Tym razem były to odbitki, więc skanowanie było dość proste. Te zdjęcia nie wylądowały w sieci, z braku czasu – zacząłem budować dom, a potem zacząłem myśleć, żeby zrobić nową stronę, przystającą do XXI wieku.

W międzyczasie udało się, we współpracy z GCK wydać album na 40-lecie Nowych Maniów. A wraz z albumem wydrukować w wielkim formacie kilka zdjęć i powiesić przy remizie. Prace nad albumem zaprowadziły mnie do ZEW Niedzica, a tam w archiwum trafiłem na zdjęcia rzeczoznawcy, który dokumentował każdy dom, którego właściciele nie zgadzali się z wyceną przed wykupem. Otrzymałem pozwolenie na skanowanie i udostępnienie nieodpłatne. Znowu przybyło kilkaset kadrów.

Cały czas przeszukiwałem też sieć w poszukiwaniu starych map, zdjęć lotniczych, jakichkolwiek informacji na temat Maniów. Tak trafiłem na ostatniego (na razie) autora z ciekawym zbiorem. Jest nim pan Kaj Romeyko-Hurko, który w latach 80 i 90 był jednym z przeciwników budowy zapory w Czorsztynie. Od końca lat 70 XX w. pojawiał się u nas z aparatem i dokumentował zmiany w krajobrazie. Pan Kaj skierował mnie do biblioteki Pienińskiego Parku Narodowego, bo im przekazał wszystkie swoje zdjęcia w wersji cyfrowej. Z biblioteki przywiozłem ponad 200 zdjęć starej i nowej wioski, ostatecznie do sieci trafiło 209 fotografii.

Ze względu na to, że czasem ludzie proszą mnie o odnowienie swoich starych zdjęć, udało mi się także zgromadzić kilkadziesiąt zdjęć od moich klientów. Album rodzinny też dostarczył nieco materiału.

I tak, z 81 zdjęć, po 19 latach mój zbiór to prawie tysiąc fotografii archiwalnych, wiele wspomnień i opowieści w głowie, i dość duża wiedza dotycząca technologii tworzenia stron internetowych. Jak się nie ma pieniędzy, trzeba sobie radzić samodzielnie 🙂 Z czasem proste zbieractwo przerodziło się w pasję poznawania przeszłości. Ta strona to efekt paru lat przemyśleń. Na początek jest to tylko interaktywna galeria, ale z czasem kilkaset z tych zdjęć będzie można kupić w formie fizycznej. Jeśli ma się to rozwijać, musi zacząć przynajmniej nie przynosić strat. Mam nadzieję, że będziemy ten serwis tworzyć razem.